Top Social

Aaa Sizin Çocuğunuz da mı Yemek Yemiyor

11/27/2014

Annelerin en çok kullandığı cümlelerde ilk sıralarda yerini alır "Çocuğum Yemek Yemiyor" cümlesi. İşte bu soruna çare olacak mükemmel bir kitap önericem size bugün. Carlos Gonzales'in "Çocuğum Yemek Yemiyor" kitabı okuduğum kitaplar içinde en sevdiklerimden biri oldu, hem anlatım diliyle, hem yaklaşımıyla.


Aslında daha önce çok kez adını duymuş ama almaya niyetlenmemiştim. Yemek konusu Gökçe'yle aramızda asla bir sorun olarak yerini almadı çünkü. Doğduğu günden itibaren yemek konusundaki tavrım netti, ne kadar istiyorsa o kadar yesin. Emerken de ek gıdaya geçildiğinde de değişmedi fikrim. Biraz da emiyor oluşundan gelen bir rahatlık vardı, yemek yemiyorsa acıkınca meme emer nasılsa diye hiç ısrar etmedim.

Yemeğin yarısını yedi ve artık yemek istemediği için kafasını mı çeviriyor, peki doydun mu afiyet olsun diyerek yemek yedirmeye son verdim. Senin kızın çok yiyor herhalde ondan bu rahatlık derseniz; hayır, aksine bazen resmen aç geziyor, yediği öğünler de bir çok çocuğun yediğine göre çok az. Ama kilo problemi ya da sağlık sorunu yok. O zaman benim için de sorun yok.

Bu noktaya nasıl geldin, nasıl bu kadar rahatsın derseniz, kendi çocukluğumda annemle yaşadığımız inatlaşmalar, sofrada yemekle birbirimize baktığımız anlar kafamda net bir şekilde duruyordu çünkü diye cevap verebilirim size. Anneme sorduğumda hala doğru yaptığına inanıyor, zorlamasam hiçbir şey yemeden aç gezecektin diye kendini savunuyor, o da doğru bildiği şeyi yapmış sonuçta ama ben en azından inatlaşma ve zorlamayla bir yere varılamayacağını biliyorum.

Bir gün bir mağazada elime geçti kitap, bir sayfa açıp göz attım ve yazarın anlatımı acayip hoşuma gitti. Yaa ben bunu alıp okuyayım dedim. Tam da benim kafada bir yazarmış kendisi. Yaptığım bir çok şeyin doğru olduğunu gördüm ve içim rahatladı.

Kitapta çocuğunuzun daha fazla yemesini sağlayacak tavsiyeler ya da çözüm yolları yok, Dr.Carlos Gonzales 188 sayfa boyunca çocukların ihtiyacı doğrultusunda yemek yedikleri, çocuk ne kadar istiyorsa o kadar yedirip, zorlanmaması gerektiği konusunda sizi ikna etmeye uğraşıyor. Öyle altı boş şeyler değil, gayet de rakamlar ve araştırmalara dayanıyor anlattıkları.

Doktorun savunduğu her şeye karşı amayla başlayan bir savunmanız olacaktır; "Ama benim kızım gerçekten bir şey yemiyor" "ama ben hiç sebze yediremiyorum" gibi, neyse ki Carlos Gonzales tüm muhtemel soruları düşünüp onların da hepsine mantıklı cevaplar vermiş. 

Sadece ek gıda değil emzirme konusunda da müthiş tespitler ve öneriler var. Hamileyken okuduğunuzda çok ama çok işinize yarayacak bir kitap.

Mesela çocuğunuz 1 yaşını geçti ve hala emziriyorsanız çevreden şöyle laflar duyacaksınız, "aa memeyi kes artık, bak o zaman iştahı açılıp daha çok yiyecek" Aman diyim sakın kulak asmayın. Carlos Gonzales'in dediği gibi anne sütünden daha besleyici, daha faydalı herhangi bir gıda yok. Dolayısıyla bu söylenenlerin de bilimsel bir dayanağı yok. 

Ben 21 aylık kızımı hala emziriyorum, iş dönüşü ve uyku öncesi emiyor. Ve bunu da şimdilik kesmeye niyetim yok. Kitabı okuduğum için mutluyum çünkü çok yakınlarım bile ne zaman keseceksin diye baskıya başlamıştı, benim de kafam karışıyordu ama artık daha netim bu konuda.

Bu ve bunun gibi çevreden duyacağınız bir sürü saçmalığın aslında nasıl yanlış olduğunu çok güzel örneklerle anlatıyor kitap. 

Sonuç olarak diyor ki Carlos Gonzales "Ne zaman ne kadar yiyeceğine çocuk kendi karar verebilir ve siz de buna saygı duymalısınız" 

Eğer siz de yemek saatlerini hem kendinize hem de çocuğunuza işkence haline getirmek istemiyorsanız, yemediği zaman içiniz içinizi yiyor ve hayatı kendinize zindan ediyorsanız, çevreden gelen yeme konusundaki baskılarla kafanız karışıyorsa ya da sizi nelerin beklediğinden habersiz karnınızdaki bebeğe kavuşacağınız günü bekleyen bir anne adayıysanız bu kitabı mutlaka ama mutlaka alıp okuyun. Hayatınızda çok şeyin değiştiğini fark edeceksiniz...


Şimdi sizi kitaptan alıntılarla başbaşa bırakıyorum:

Çocuğunuzu yemek yemeye zorlamayın. Onu hiçbir koşulda, hiçbir nedenle, hiçbir şekilde, hiçbir zaman zorlamayın

"İştahsızlık", bir çocuğun yedikleri ile ailesinin ondan yemesini bekledikleri arasındaki denge sorunudur

Dokuz ayın sonunda bebeğinizi kucağınıza aldınız. İlk andan itibaren çatışma yaşamamak için yapmanız gereken temel şey çocuğunuza güvenmektir. Aç olup olmadığını çocuğunuz bilir, saat değil. İstediği zaman ve istediği kadar emzirirseniz çocuğunuz ihtiyacı olan sütü alacaktır.

Çocuklar aşağı yukarı 1 yaşını doldurduklarında "yemeyi bırakırlar". Bu değişimin nedeni, büyüme hızındaki azalmadır.

3 yaşındaki çocuğunuz yanınıza gelip "Anne düşündüm ve bundan sonra bana verdiğin her şeyi hiç şikayet etmeden yemeye karar verdim. Böylece seni sevdiğimi anlayacaksın" diyemez. Çocuğunuz böyle bir şey düşünemez, böyle bir şey yapsaydı da sözünü tutamazdı, çünkü eğer hasta değilse ihtiyaç duyduğundan daha fazlasını yiyemez.

Siz gerçekten onu zorlamadığınız sürece çocuğunuzun yemek yemeyeceğini düşünüyorsunuz. Anemi hastalığına yakalanacağına, hatta açlıktan öleceğine inanıyorsunuz. Ama çocuğunuz pat diye ölemez! Ciddi bir şekilde hastalanması için önce çok kilo kaybetmesi gerekir.

Size onu emzirmeden önce mama vermenizi, böylece karnı aç olacağından yiyeceğini söylüyor olabilirler. Bu çok anlamsızdır çünkü anne sütü herhangi bir besinden çok daha besleyicidir.

Pek çok anneye sütünün artık beslemediği veya sütünün suyla eşdeğer olduğu söylenir. İşin fena yanı bunlara inanan insanlar olmasıdır. Ciddi olalım lütfen. Uçan filler olmadığı gibi memesinden süt yerine su çıkan anneler de yoktur. 

Çocukların daha çok uyumalarının sebebinin mama yemek olmadığı deneylerle kanıtlanmıştır. İlk bir kaç yıl boyunca çocuklar genellikle geceleri uyanırlar, yalnızca yemek yemeğe değil aynı zamanda bize de ihtiyaç duyarlar. Neyse ki emzirmek bu iki ihtiyacı da karşılar.


Not: Yazıda kullanılan bebek/çocuk görselleri internetten alınmıştır.

* Yazılarına yorum yapmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilemiyorum diyorsanız şurada detaylı anlatımı bulabilirsiniz.

*  Yazdığın yeni yazılar mail adresime gelsin diyorsanız şuraya mail adresinizi girin, sonrasında bir onay maili gelecek (spam'e düşebilir) o maili onayladıktan sonra işlem tamamdır.
7 yorum on "Aaa Sizin Çocuğunuz da mı Yemek Yemiyor"
  1. Çocuğun peşinde dolaştıkça, iyice direniyor sanki yememek için. Ben öyle gözlemliyorum çevremdeki çocukları.
    Onun da bir aklı-fikri ve açlık sınırı var neticede;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Benim kesinlikle karşı olduğum şeylerden biriydi peşinde dolaşmak, hiç yapmadım. Yemiyorsa yemiyordur dedim bıraktım. Eğer yerinde durmak istemiyorsa bıraktım, dolaşıp ağzındaki bittikçe yanıma gelip yemeğinden aldı. Ama sonuçta kendisi karar veriyor yemek isteyip istemediğine. Bir dönem cidden çok az yiyordu vardır bir sebebi dedim zorlamadım. Şimdi normal seviyelerde yemeye başladı. İnatlaşmamak, zorlamamak çok önemli...

      Sil
  2. Benim oğlum yemek konusunda çok kararsız. Bazı günler çok iştahsız oluyor çok zorlanıyorum. Bazen de deli gibi yemek yiyor. Yani yemediği dönemler için gerçekten cok canım sıkılıyor. Bu yüzden kitabı ilk fırsatta almayı düşünüyorum.
    Bloğuma davet ediyorum ben de sizi. Sevgiler. :)

    YanıtlaSil
  3. Türk annelerinin, çocuklarını kat kat giydirip zorla yemek yedirmekten vazgeçmesi gerek. ve daha bir sürü şeyden...

    YanıtlaSil
  4. Ben de hiç zorlamadım. İkiz kızlarım şimdi 1,5 yaşında. Zaman zaman yeme miktarları azalıyor zaman zaman artıyor ama her durumda sağlıklı, mutlu ve enerji dolular. Bence önemli olan bu. Ayrıca çocukların haklarına saygı duymak gerektiğini dusunuyorum. Ben nasıl zorlanmaktan hoşlanmıyorsam onları da istemedikleri bir şeye zorlamanın anlamı yok.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her ne kadar anneler için zor olsa da, evet kendi haline bırakmak en iyisi. Gökçe 3 yaşında oldu, son dönem gerçekten çok az yiyor ama 6 ayda 1 kg almış ve doktor gayet iyi dedi. Demek ki bir şekilde gerekli besini alıyor diyorum :)

      Sil
    2. Aynen, bizimkilerde diş yüzünden geçen ay çok iştahsızlardı ama doktor muayenesinde herşey iyi çıktı. Demekki sorun yok :)

      Sil