Bazı romanlarla ilgili tuhaf ön yargılarım oluyor, bu yüzden ya hiç okumuyorum ya da çok geç okuyorum. Bu roman da onlardan biri. Aslında Zülfü Livaneli romanlarını çok severim, anlatımı, akıcılığı, konuları ele alışı harikadır. Nedense Kardeşimin Hikayesi yayınlandığı dönemlerde bir kaç yorum okumuş, belki de yorumları yanlış değerlendirip okumamayı tercih etmiştim.
Neyse ki, annem alıp okumuş da, bana verdi mutlaka oku seversin diyerek. Tabii ki elime aldığım andan itibaren her şeyi bırakarak kitabı okuyup bitirme telaşına düştüm, çoğu Livaneli romanında olduğu gibi. Bir kez daha yorumları çok fazla dikkate almamam gerektiğini öğrendim, çünkü kitap konusunda zevkler çok değişken olabiliyor. Kitabı okuduktan sonra da tekrar yorumlara baktım, bir çoğuyla aynı fikirde değildim. Ben çok zevk alarak, sonuna kadar aynı heyecan ve merakla okudum.
