Çocukluk hatıralarımda şöyle bir sahne var; annem sulu köfte yapmak için, minik minik yuvarlayıp un serpilmiş tepsiye atıyor köfteleri, ben de iki elimle tepsiyi sallayıp köfteleri unluyorum. Sonrasında ne oluyor, nasıl pişiyor bilmesem de bu köfteleri unlama işini çok severdim.
Annem hem terbiyelisini hem domateslisini yapardı, ikisini de severek yerdik. Ne hikmetse bizim ev ahalisi pek sevmiyor, ne evin beyi ne de miniği. Hal böyle olunca ben de yapmıyordum epeydir. Baktım ki blogda tarifi yok, 4 günlük tatilde güzel bir ekşili köfte yapıp fotoğraflayayım dedim. Fotoğraf olayı bitince de afiyetle yedim :)
Annem hem terbiyelisini hem domateslisini yapardı, ikisini de severek yerdik. Ne hikmetse bizim ev ahalisi pek sevmiyor, ne evin beyi ne de miniği. Hal böyle olunca ben de yapmıyordum epeydir. Baktım ki blogda tarifi yok, 4 günlük tatilde güzel bir ekşili köfte yapıp fotoğraflayayım dedim. Fotoğraf olayı bitince de afiyetle yedim :)