Şirinler Köyünü Buldum :)

Sonunda Şirinler Köyü'nü buldum ve sizin için fotoğraflarını çektim :) 

Şaka bir yana, geçen ay Kinder yumurtalarından Şirinler'in çıktığını duyunca bir yandan eşim bir yandan ben her gün 2-3 tane almaya başladık, bir tek 

 eksikle hepsini tamamladık. Geriye bir sürü Kinder çikolatası kaldı yenmeyi bekleyen. (Çikolatayla pek aram yoktur da)

Şirinleri zaten çok severim, ama filmini seyrettikten sonra daha da bir aşık oldum kendilerine hatta yazmıştım biblolarından bulup evin belli yerlerine koymak istiyorum diye. Kinder sayesinde bu dileğim de gerçek oldu. La la la la la la :)

Gülmeyin canım, herkesin içinde bir çocuk vardır di mi ama;)

Minik Mucize: Bıldırcın Yumurtası

Ben tam bir yumurta canavarıyımdır. Her sabah kahvaltı edebilsem her sabah yerim. Yaz kış farketmez, hatta eskiden gecenin bir vakti karnım acıkınca yağda kırıp yerdim :) 

Ama bu kadar yumurta sevmekle birlikte bugüne kadar hiç bıldırcın yumurtası yememiştim. Neden bilmiyorum, onları markette gördüğümde sanki tadı çok ağır ve pis kokuyormuş gibi gelirdi bana. Çok saçma ama öyle bir duygu vardı içimde.

Geçenlerde bir Pazar sabahı eşim markette görüp almış deneyelim diye. O kadar sevimli gözüküyorlardı ki, miniminnacık ve her biri ayrı desenlerde. E peki tamam güzel de nasıl yenir ki bu diye düşünürken sağ olsun google amcada buldum cevabı, normal yumurta nasıl yenirse aynı şekilde bunları da yapabilirmişiz. birazını suya koydum haşladım. birazını da minik bir tavam vardı ona kırdım. Korktuğum gibi değilmiş, normal yumurtadan lezzet anlamında hiç farkı yoktu. Ben 5 tane birden yedim. Ama maalesef kesmedi. O kadar minikler ki bir lokmada gidiyor bişey anlamadan.

Kış Ortasında Taze Bamya Lezzeti

En sevdiğim sebze yemeğini sorsanız tereddütsüz bamya derim. Seveni pek yoktur kendisinin. Bahaneleri hazırdır, salyaları akıyormuş (valla öyle diyorlar benim suçum yok), bu da midelerini bulandırıyormuş. Oysa ki o mayhoş tadıyla nasıl lezzetli olur. Etlisi ayrı, zeytinyağlısı ayrı güzel. Sevmeyenleri anlamak zor. 

Kış günü nereden çıktı bamya muhabbeti derseniz, kışın en çok özlediğim sebzedir kendisi. Evlendiğim ilk sene hazırlıksız yakalandım, dondurucuma koyamadım, kış ortasında canım çekince, baktım markette konservesi gözümün içine bakıyor, hemen alıp yaptım, ama hevesim kursağımda kaldı. Çünkü ne kadar pişirdiysem de tepeleri sert oldu şapka gibi kaldılar, yerken çiğnenip yutulacak gibi değildi. Sinir oldum tabii. Sonraki yaz bir iki kilo alıp ayıkladım attım buzluğa. daha çok yapmak istedim ama ayıklaması da dert tabii ancak o kadar yapabildim. Yine de tazesinin yerini tutmadı zor pişti, lezzeti gitti falan.

Bir Türk Ailesinin Öyküsü

Başucumda yan yana dizilmiş kitaplar arasında sırasını bekliyordu epeydir "Bir Türk Ailesinin Öyküsü". Hakkında çok bilgim olmadan almıştım, D&R'da kitapları incelerken indirimde olduğunu görüp konusu da ilgimi çekince atmıştım sepete. Gerçek hayat öykülerini oldum olası çok severim.

Kitabın yazarı İrfan Orga, kendi yaşam öyküsü eşliğinde Osmanlı İmparatorluğu'nun son dönemine, 1.Dünya Savaşı ve sonrasındaki toplumsal yaşama ışık tutuyor. 

Kitap ilk olarak 1950 yılında "Portrait of a Turkish Family" adıyla İngilizce olarak Londra'da ve New York'ta yayınlanmış ve o dönemde oldukça ses getirmiş, çeşitli övgüler almış. Daha sonra da bir çok farklı ülkede yayınlanmış. Ve nihayet 1994 yılında Arın Bayraktaroğlu'nun çevirisiyle Türk okurlarla buluşmuş. Benim okuduğum son basılan versiyonu, yazarın oğlu Ateş Orga'nın kitabı tamamlayıcı son sözünü de içeriyor. Bence bu son söz olmasa eksik kalırdı kitap.

2012'ye nostaljik bir başlangıç...

2012'ye değişik bir giriş yaptık dün sabah;

Yılbaşı akşamı arkadaşlarla geç saatlere kadar içip eğlendikten sonra saat 5'e geliyordu uyuduğumuzda. Pazar sabahı gözümü açtığımda saat 12'ydi, ev biraz soğuk gibiydi, sağıma döndüm baktım eşim yanımda değil. Normal şartlarda kalktığı gibi gidip bilgisayarı açar, yani benden önce kalktıysa eğer bilgisayarın başında bulurum onu. Ama orada da değildi. Salona doğru gittim baktım koltukta uzanmış dergi okuyor televizyon da açılmamış üstelik. Tuhaf ki ne tuhaf :) Çok geçmeden anladım ki elektrikler kesikmiş, 2 saattir falan hem de. Elektrik gidince kombi de çalışmadığı için ev soğuk. Elektrik arızayı aradım 2 saat falan daha gelmez dediler. Beni bir sinir bastı ama yapacak bişey yok.

Karnımız da acıkmaya başlamıştı, kahvaltı hazırlamaya giriştik, elektrik yok diye aç kalacak değiliz ya. Hava kapalı olduğu için içerisi de karanlık, baktım eşim mumları yakıp sofraya yerleştirmiş. Böylece 2012'nin ilk kahvaltısını mum ışığında yaptık. Bir yandan da radyomuzu açtık, radyo temsili gibi bişey vardı. Çocukluk günlerimizi hatırladık.